آپادانا

نرسیده به درخت کوچه باغی است که از خواب خدا سبزتر است و در آن عشق به اندازه پرهای صداقت آبی است...

آپادانا

نرسیده به درخت کوچه باغی است که از خواب خدا سبزتر است و در آن عشق به اندازه پرهای صداقت آبی است...

... رو دوست دارم!!!

دریا رو دوست دارم:  به خاطر وسعت بی انتهاش، به خاطر آبی بی کرانش و واسه خاطر سکوت دلنشینش...

 

آسمان رو دوست دارم:  به خاطر یکرنگی و صداقتش، به خاطر سکوت با ابهتش...

 

جنگل رو دوست دارم:  واسه خاطر سرسبزی بی نظیرش، به خاطر آواز قشنگ پرنده های بین درختاش...

 

گل ها رو دوست دارم:  واسه خاطر عطر دل انگیزشون که خیالم رو خیلی آسوده می کنن، دوستشون دارم به خاطر زیبایی و یکتاییشون...

 

بچه ها رو دوست دارم:  چون بی ریا هستن، پاک و صادقن. خنده ها و گریه هاشون آخر صفا، صداقت و یکرنگیه...

 

ستاره ها رو دوست دارم:  چون عشقشون رو نثار هر کسی می کنن که داره نگاهشون می کنه، بدون اینکه بدونن اون شخص دوستشون داره یا نه! بهش چشمک می زنن...!!!

 

مرغ های عشق رو دوست دارم:  چون با اینکه با بی رحمی تمام آدما زندانیشون می کنن اما بازم سعی می کنن عاشق باشن حتی توی قفس...!

 

خدا رو خیلی دوست دارم:  چون می بینم هر چی که آفریده رو می شه دوست داشت اگه سیاست های پلیدانه ی ما آدما تباهش نکنه: جنگل، ستاره،گل، بچه،دریا و...

حتی آدم بزرگا... اما حیف که وقتی از توی عالم بچگی در میایم انگار که حتما باید دورنگی وارد زندگی مون بشه...اما بزرگا رو هم میشه دوست داشت اگه خود خودشون باشن...

 

تو رو دوست دارم: چون....

 

(هر کس با هر جمله، کلمه یا عبارتی که دوست داره این خط رو کامل کنه... باید چیزای قشنگی بشه توی صداقت خیلی ها پیدا کرد...!)

 

 

 

(راستی پست قبلی رو هم ویرایش کردم شاید الان بهتر شده باشه...مرسی از دوستان بسیار عزیزی که منو از نظرات زیباشون مطلع می کنن و با صداقت نظرشون رو بیان می کنم. همیشه شاد باشید و موفق. در پناه خدا)