سال ۸۵ از دیدگاه خود خودم !!!

می دونی، امروز وقتی یکم از کارای روزمره ام خلاص شدم یه نفس عمیق کشیدم همین جور که پشت میز نشسته بودم سرم رو گذاشتم روی میز.اگه گفتی یاد چی افتادم؟ (خنده) آره باز یه فکری اومده بود توی ذهنم تا نذاره همین چند دقیقه رو هم یه جینگال بخوابیم! یاد این افتادم که ببینم توی این یک سال (85) چی کار کردم؟ چه جور سالی بود واسم؟! راستش میدونم که ناشکریه اگه بگم سال خوبی نبوده ولی باکمال ناسپاسی این حرف رو به خودم زدم!(به قول یکی از دوستان عزیز):می دونم که خوب و بد رو خودمون میسازیم و این باعث میشه بعضی وقتا صبح تا شب به زمونه ناسزا بگیم ولی بازم گاهی آدم فکر می کنه این از جبر روزگاره که مثلا فلان جور شده!!! خیلی خاطره های قشنگ واسم اتفاق افتاد گاهی انقدر واسم بانمک بودن که هنوزم وقتی یادشون میفتم کلی میخندم... با وجود این نمی دونم چرا ما آدما این مدلی هستیم. دیدید انگار همش خاطره های بد واسمون تاثیرشون، بیشتر که چه عرض کنم خیلی بیشتره. خب نمونش رو دارید میبینید دیگه...!ایناها همین پارمیس!

خودش میگه کلی خاطره های قشنگ از 85 داره ولی به خاطر اون یکی خاطرات دیگه میگه که امسال بد بوده. خسته تون نمیکنم فقط گفتم که شما هم بد نیست یه گذر چند دقیقه ای روی این سالی که روبه اتمامه داشته باشید، آخه خودم به نتایج مطلوبی رسیدم مثلا اینکه فلان اشتباه رو دیگه هیچ وقت مرتکب نشم تا نخوام یه روز بد دیگه رو واسه خودم بسازم و نتایجی از این دست! خوش به حال اونایی که توی کامنت ها می نویسن امسال بهترین سال زندگی شون بوده ولی زیاد تو شرمندگی شون نمی مونم قول میدم سال 86 همین حس رو داشته باشم. 

جبران خلیل جبران:

زندگی سخاوتمند است و انسان، تنگ چشم.

عیسی مسیح:

خوشا بحال شما که اینک گریانید، چرا که خواهید خندید.

اینم واسه اینکه دلخوش بشم سال دیگه بهترین سال زندگیمه

واستون بهترین روزها رو آرزو میکنم. دوستدارتون : پارمیس.